Por lo que se ve, es verdad eso que dicen de que el tiempo cambia las cosas. Al igual que tu vida puede cambiar totalmente en un instante, cómo cuando te enamoras o cuando tienes un accidente de tráfico, tu vida también puede ir cambiando poquito a poquito, detalle a detalle, sin que apenas te des cuenta, hasta que un día lo que parecía estar al derechas termina del revés. Entonces, cuando observas cómo todo ha ido cambiando sin avisarte y sin pedirte consejo ni opinión alguna, te ves derrotada ante lo que un día era tu vida y gobernabas tú. Es como si tu propio ejército, al que creías tener controlado, te diese la espalda y de repente luchase contra ti mientras tú estás desarmada. Sí, es injusto, pero así es la vida. De repente te ves entre la espada y la pared.

martes, 15 de octubre de 2013

- Tita, jo vui jugar a futbol... - No pots tete, t'has fet mal a la cama.. - Pero jo vui jugar jope..(Morritos) - Farem una cosa vale? - (morritos) - Va escolta cap de suro... Quan et curis que sera d'aqui no res, anirem a jugar un partit de futbol, jo sere la super tita i tu el super Messi vale? - Si tita? - Exclar, i farem una jugada magica, d'aquesta que no sap ningú - I jo hem ficare de porter vale? - Pero per a ser el millo primer tens que curarte vale? - Vale tita.. - Vols que te expliqui una historia? - Quan jo era petita, fa uns anys el teu papi hem va regalar la meva primera moto, i a un corba hem vaig cremar tota la cama, cridava de mal, m'engoixava sabe que no podria tornar a agafar una moto.. Pero hem vaig donar conta de que el teu papi, el meu germa a caigut de la moto miles de vegades a tingut lesions i encara i aixi s'aixecat i a tornat a fer trompos dels seus i a competir, hem vaig curar i vaig torna a agafar la moto que tun pare m'havia ensenyat a porta, sense por i amb la mateixa il.lusio que el primer dia... Aixi que et curaras i jugarem aquest partidás i quan vagis a jugar partits la tita t'anira a veure als que pugui i saps que mes? - No, disme tita! - Et dire: Vinga Nil, que la teva tita esta aqui amb tu, va porterás! I et donare una abrassada quan acabi el partit amb una bona llauna de cocacola, encara i que t'hagin fet 20 gols!Seguiras sent el meu campió! (El niño no dice media palabra, y se funde en un abrazo, sus cuerpos se unen notando entre sus manos ese pequeño cuerpo, lleno de fuerza y de ganas de convertirse en el mejor, notando su pequeño corazon contra su pecho latiendo al ritmo de una orquestra, sabiendo que se estaba comportando como una verdadera tia..)

No hay comentarios:

Publicar un comentario